Dün akşam Karadağ’ın konuğu bu sezon ilk galibiyetini hatta ilk puanlarını geçen hafta alan Çetinkaya takımıydı. Lefke - Çetinkaya maçları her zaman heyecana sahne olmuştur. Bu hafta yine böyle oldu. Tribünleri dolduran seyirciler iyi bir maç izlediler. Ev sahibi Lefke sahaya mutlak galibiyet parolasıyla çıktı. Çetinkaya ise en azından bir beraberlikle evine dönmenin hesaplarını yapıyordu. Oyuna istekli başlayan taraf Lefke’ydi. Çetinkaya topu kaybettiği zaman topun arkasına geçip iyi savunma yaptı, kendi yarı alanında kazandığı toplarla da çok iyi çıkarak Lefke kalesinde tehlikeler yarattı.

Lefke topsuz oyunda orta alanda büyük zafiyet yaşadı. Top Lefke’de olduğu zaman hazırlık pasları dışında can alıcı hamleleri yapamadılar. Yapamadılar çünkü Çetinkaya savunması iyi kapandı, Lefke de açacak çilingiri bulamadı. Çetinkaya’nın kontra ile golü bulabileceğini düşünürken Mathew’ün uzaklardan attığı şutla gol geldi. Yenen golde yine de orta alan zafiyetinin rolü büyüktü. Kısa bir süre sonra Tunç’un kendi kalesine attığı gol Lefke’yi ayakta tuttu. Yılmaz Şipal’ın klasik frikik golü geriye düşen Lefke’nin devre arasında soyunma odasına önde girmesini sağladı.

İkinci yarıyla birlikte Lefke daha etkili oynamaya başladı, ceza alanı çevresinden attığı etkili şutlar vardı. İlk yarıdaki gibi topu geveleyip durmadılar. Sonuca gitmeye çalıştılar. Genç kaleci Kani’nin 90’dan çıkardığı top bana göre maçın kırılma anıydı. Lefke üçüncü golü bulamayınca maçın son bölümünde geriye yaslanıp oyunu kendi alanında kabul etmeye başladı. Genç Yılmaz Çetin’in yorulup oyundan düşmesi ve o bölgeden gelen gol Çetinkaya’yı hayata döndürdü. Lefke’nin toparlanmasını beklemeden Çetinkaya üçüncü golü bulunca bu kez onlar maçın bittiğini düşünüp geriye yaslanmaya başladılar. Geriye yaslananın gol yediği bir senaryoda bu kez Çetinkaya kalesinde golü gördü. Sonuçta geriye yaslanmanın iyi savunma yapmak anlamına gelmediğini gördük. Sonucuna Çetinkaya’nın sevindiği Lefke’nin çok da üzülmediği güzel bir maç oldu.