Karadağ’da Lefke’nin konuğu, oynadığı son 4 maçın 3’ünü kazanıp 1’inde de berabere kalan Küçük Kaymaklı takımıydı.

Üst üste aldığı başarılı sonuçlarla tehlike bölgesinden uzaklaşan Küçük Kaymaklı’nın hedefi belliydi. O da Karadağ’da kaybetmeyerek yenilmezlik halkalarına bir yenisini eklemek ve şimdiden gelecek senenin takımını oluştururken elindeki gençleri bu takıma kazandırmak.

Tam 13 haftadır 7’ncilik koltuğunda oturan Lefke’nin hedefi neydi ya da ne olmalıydı? Rakibi Küçük Kaymaklı’dan çok daha rahat bir konumda olan Lefke takımının da hedefi elindeki gençleri gelecek senenin takımına adapte etmek adına onlara şans vermek olmalıydı.

Küçük Kaymaklı kaleci Raif’i bile yedekte tutup genç oyunculara şans verirken, Lefke takımında sadece genç olarak Arda’yı ilk 11’de gördük. Benim adıma bu büyük bir hayal kırıklığıydı. Ligin sonlarına yaklaştıkça üst taraftaki heyecan zaten bitmiş dikkatler alt sıralara çevrilmişken, 7. sıraya demir atmış bir Lefke’nin başka ne hedefi olabilir ki? Galip gelmek mi? Hedef buysaydı bunu bile başaramadılar. Ahmet Hatay’ın gollük şutlarını çıkaran kaleci İrfan dışında, golü atan Chibuzor dahil, göze batan başka bir isim yoktu. Eline geçen iki net gollük pozisyonu harcayan Yılmaz ve yorulup oyundan düşen Behiç yerine, oyundan çıkan Okan Gün olunca takımın hücum gücü iyice zayıfladı.

Küçük Kaymaklı golü adeta ‘geliyorum’ diye sinyal vermeye başlamıştı. Kaymaklı hocası tüm değişiklik hakkını kullandı. Hatta golü de oyuna sonradan giren oyuncusu Tuğrul attı. Buna karşılık Lefke takımı elinde onca oyuna girme ateşiyle yanıp tutuşan genç oyuncuları varken değişiklik hakkının tümünü kullanmadı bile.

Artık Karadağ’da tek maçı kalan Lefke’nin gelecek sezonun planlamasını şimdiden yapması gerektiğini ve gençlere daha fazla şans vermesinin zamanının geldiğini düşünüyorum.