Bu sezon ilk kez Birinci Lig maçı izleme şansı elde ettim.

Türk Ocağı, Süper Lig için, rakibi Maraş ise düşme potasından uzaklaşmak amacıyla ellerinden geleni yaptılar ama daha iyi, daha doğrusu daha deneyimli oyunculardan kurulu T. Ocağı üç puanı alarak hem K. Kaymaklı’yı puan olarak yakaladı, hem de Kaymaklı’nın yaşadığı problemler nedeniyle gelecek haftalarda öne geçerek Mormenekşe ile birlikte ipi göğüsleme şansını elde etti.

Süper Lig’i sürekli izleyen biri olarak oynanan futbolu beğenme olasılığı elbette yok; Futbolcular, ayaklarına gelen topu ya nereye gittiğine bakmadan ileri vuruyor, ya da arkadaşlarına verme düşüncesi ile rakibe atıyorlar. Hem de ön alan baskısı olmadığı halde.

İki takım da aynı yapıda oynuyor. Oyun düzenleri yok; top rakipte iken ön alanda baskı yapıp topu çıkarmalarını önleme düşüncesi yerine, çakılı oynayarak rakibin topu ayağından çıkarmalarını bekliyorlar. Ayağa pas yüzdeleri çok düşük. Elbette “Süper Lig ayarında top teknikleri olsa burada ne işleri olurdu” diyeceksiniz ama yine de arkadaşlarına attıkları topların rakip futbolcuya gittiğini görmek insana tuhaf geliyor.

T. Ocağı futbolcularının arasında Maraş’a göre daha deneyimli, top tekniği daha yüksek futbolcuların olduğu yadsınamaz bir gerçek. Zaten bu nedenle zorlanmadan kazandılar ama özellikle ilk yarıda rakip ceza alanı içinde harcanan fırsatlar, İkinci Yarıda Maraş’ın biraz daha becerikli olması halinde başlarını çok ağrıtabilirdi.

Son izlediğim T. Ocağı takımından çok farklı bir 11 izledim sahada. Can Polat bayağı deneyim kazanmış, Sertaç’la birlikte savunmanın ortasında iyi iş çıkardılar. Cevdet, kendini fazla geliştirememiş. Ulaş, Asrın ve Burak ileride rakibi oldukça zorladılar ama Burak dışında etkili vuruş yapabilen olmadı. Asrın, kendisine yapılan faullerde artistlik yapmayı bırakmalı. O ne öyle, kendini yerden yere atmalar! Biraz babasını ve amcalarını örnek almalı. Oysa geleceği olan, yetenekli bir futbolcu.

Maraş futbolcuları, kapasiteleri oranında ellerinden geleni yaptılar. Çok koşuyorlar, kanatları kullanma çabası içinde top taşımaya çalışıyorlar ama bitirici forvetleri yok. Baktılar olmuyor; İkinci Yarıda stoper Oğuz’u ileri alarak gol aradılar. Kalecileri ikinci golde topu elinden kaçırınca puan umutları bitmiş oldu.

Mücadele azimleri, bir puan alabilmek için gösterdikleri çaba takdir edilecek kadar yüksek ama başta da yazdım ya; TOL futbolcuları hem deneyim, hem de top tekniği farkı ile bu şansı onlara vermedi.  

Hakem İbrahim Katmer’i çok beğendim; Genç, fiziği iyi, kararları doğru ve futbolculara yaklaşımı mükemmel. Deneyim kazandıkça Süper Lig’de rahatlıkla düdük çalabilecek bir isim.